Ik heb even moeten zoeken, maar ik neem jullie mee terug naar het jaar 2009. De derde 6SURF van 2009 om precies te zijn. Het jaar waarbij ik in mei voor het eerst op een plank stond en een 6SURF abonnement kreeg bij het boeken van mijn eerste en enige Saiko surfcamp in Zarautz. Wat een jaar.

Als je deze editie uit 2009 nog hebt en hem openslaat op pagina zes, dan vind je daar de inhoudsopgave. Op deze pagina vind je een foto. Op deze foto zie je een stuk strand en de zijkant van de boulevard in Scheveningen. Op de zijkant stond er in witte letters “REAL SURFURS ARE BORN HERE” gespoten.

Intimidatie en localisme

Dit citaat is me altijd bijgebleven. Ik weet nog goed dat ik me best geïntimideerd voelde en ik nog geen idee had hoe de Nederlandse surfscene in elkaar stak. Inmiddels weet ik dat wel. Dat heb je in de vorige 6 al kunnen lezen.

Natuurlijk was die leus ook intimiderend bedoeld. Mensen van jouw spot weghouden om crowds te voorkomen zodat je zelf zoveel mogelijk kan scoren is ergens ook wel logisch natuurlijk. Localisme is gewoon een ding in de surfwereld. Nederland is daar echt geen uitzondering in.
Het hypocriete is wel dat “klanten” naar de kust worden getrokken om les aan te geven of spullen aan te verhuren, maar zodra deze klanten de smaak te pakken hebben en betere surfers willen worden dit ineens van sommigen in de community niet meer mag. Zou surfen dan stiekem toch ook gewoon om geld draaien?

Om Killer Kamal te citeren: “Walou gunning, ze geven mij slecht sfeer.”

Als we elkaar nou iets meer aanmoedigen en elkaar iets meer gunnen, wordt de algehele sfeer in en uit het water dan ook niet beter?

Iro Niehe

Het ironische is dat ik gewoon ben blijven surfen en er nu, notabene in de 6, zelf over schrijf. 1 – 0 voor deze Brabantse lul. Ik zie mezelf een beetje als herpes, je komt er niet meer van af dus leer er maar mee leven.
Wat nog ironischer is, is het feit dat ik het steeds meer met die leus eens ben gaan zijn. Ofja, tot op zekere hoogte. Leg ik zo wel uit.

bron: ANP

LEGO

Stel jezelf eens voor; je bent 28 en woont in Billund, Denemarken. Je overgrootvader was Ole Kirk Christiansen. Iedereen kijkt tegen je op en iedereen wil jou zijn. Je bent LEGO-kampioen. LEGOën is er bij jou met de paplepel in gegoten. Heel je familie LEGOët en al je vrienden ook. Heel het dorp is LEGO. Op school skipte je Frans om stiekem met je vrienden de Notre Dame na te bouwen. Jij ademt LEGO, jij bent LEGO. Je weet niet beter.

Vervang LEGO nou eens voor surfen.

insert: saai kut filmpje om de tekst te onderbreken

Told you so!

Allereerst krijg je dan natuurlijk hele rare zinnen, dus je moet het niet letterlijk doen. Werk nou even mee.

Ondanks dat surfen voor ons allemaal speciaal zal blijven is het voor sommigen onder ons ook de normaalste zaak van de wereld. Daarmee zeg ik natuurlijk niet dat zij het surfen voor lief nemen.

Je kan zeggen wat je wil maar dat is toch heel anders dan een surfer als ik die, tot hij zijn rijbewijs had, iedere keer door zijn moeder vanuit Den Bosch naar Scheveningen werd gebracht. Als je dat ontkend ben je net zo idioot als dat je zegt dat je een “echte” surfer bent omdat je aan de kust geboren bent.

Dichtbij het strand opgroeien en surfen gaan nou eenmaal hand in hand samen, net als aardbeien met slagroom of vechten bij de botsauto’s.

Je rolt op een veel natuurlijkere manier in die levensstijl waardoor het als een klimop in je leven verworteld zit. Dus ja, er zit wel een kern van waarheid in die leus. De vraag die jij jezelf dan moet stellen is of je surfen moet zien als een privilege of als een recht?

Rechten of privileges

Het toe-eigenen van een recht op basis van waar je geboren bent is natuurlijk iets totaal absurds. Als ik namelijk zeg dat jij niet mag schijten op een normale WC omdat je pa uit de sloppen van India komt, dan staan mensen ineens op hun achterste poten. Want: mensenrechten. Nu is deze vergelijking compleet uit zijn verband getrokken, maar hij klopt wel.

Het feit dat je bent opgegroeid bij het strand moet je eerder zien als een privilege. Op het moment dat jij jouw uit de hand gelopen hobby gaat zien als een privilege in plaats van een zelf toegeëigend recht, verander je overnacht van een ‘basket case’ naar een fijner mens. Probeer het eens! #lifehack #doktershatenmijommijngeheim

R-E-S-P-E-C-T

Het komt vaker voor dat mensen door het lezen van mijn column zich opsplitsen in twee kampen. In dit geval zijn dat:

1. Surfers die kunnen lachen en relativeren.
2. Surfers waarvan 92,7% van hun DNA overeenkomt met dat van een kwal.

Respect en aanzien krijg je van mij niet omdat je aan het strand geboren bent. Dat krijg je omdat jij je leven compleet durft aan te passen op je hobby. Dat staat voor mij los van je geboorteplaats. Ik heb bewondering en respect voor je door jouw toewijding of de bewuste keuze voor een leven als topsporter. Er zitten namelijk ook een hoop nadelen aan het hebben van een ‘one-track mind’. Dat is best wel ballen hebben. Door hun ervaring en relativeringsvermogen weet ik dat de meerderheid van deze surfers zich in kamp 1 bevinden.
Ik heb natuurlijk ook respect voor je als je al decennia surft of surfen juist niet té serieus neemt en gewoon lol maakt. Ook jullie zitten vooral in kamp 1, denk ik. Gefeliciteerd overigens, dat is ook het leukste kamp.

Over kamp 2 heb ik het al uitgebreid gehad in mijn vorige column. In dit stuk ben ik me alleen maar meer gaan verwonderen over deze groep. Nou is het nogal polariserend wat ik zeg. Dat is best lelijk van me. Het lijkt mij daarom slimmer om vooral te focussen op wat elke surfer met elkaar gemeen heeft. Dat is natuurlijk het scoren van lekkere ritjes.

Locals

Toch moet je altijd respect voor de locals hebben en ze niet dwarszitten. Surfen blijft een progressieve sport met een conservatieve cultuur. Eer, trots, traditie en status zijn daar nou eenmaal een onderdeel van. Daar dien je rekening mee te houden ongeacht wat je ervan vindt.

De reden waarom ik deze onderwerpen telkens aansnij is omdat ik eigenlijk wil dat iedereen naar kamp 1 komt. Is toch veel gezelliger? Met een leus als “REAL SURFURS ARE BORN HERE” ben je zelf aan het polariseren en dat probeer ik inzichtelijk te maken juist door overdreven polariserende teksten te schrijven. Paradoxaal. Natuurlijk zal nooit iedereen het met mij eens zijn, maar proberen kan altijd. De bedoelingen zijn goed. #unify

bron: grindtv

Echte surfer

Iemand vertelde mij ooit: “Je moet bodyboarden maar zien als masturberen en surfen als het hebben van seks. Iedereen begint met het eerste, maar wil uiteindelijk het ultieme.” Leuke analogie natuurlijk, maar wanneer ben je nou een echte surfer?

Ik denk dat je een echte surfer bent zodra je met enige regelmaat de zee met een plank trotseert. Persoonlijk boeit het mij geen ene flikker of dat met een vlieger of een zeil is, óf dat het voor jou betekent dat je continu op je plank staat met een peddel of op je buik ligt met flippers aan.

Ik hoor sommigen al denken: en bodysurfers dan? Tegen hen zeg ik: luister eens naar Spinvis én bodysurfers horen er vanzelfsprekend gewoon bij. #ikwilalleenmaarzwemmen #maarikhebgeenzwemdiploma #truestory

Natuurlijk is dit een bijzonder politiek correcte mening, en daardoor heel erg saai, dus zal ik er nog een toevoeging aan doen: Je bent een echte surfer als je met enige regelmaat de zee met een plank trotseert, je aan de regels houdt, anderen ook wat gunt, respect hebt voor de natuur en je niet als een complete schlemiel gedraagt omdat je:

1. Zeven jaar geleden zesde bent geworden op het NK.
2. Aan de kust geboren bent.
3. Zelf een sponsor sticker op je board hebt geplakt.
4. Een blog hebt die Surfoloog.nl heet.

Nu, ruim acht jaar later, zou ik eerder zeggen: “SOME surfurs are born here”, maar hé ik ben maar een Brabantse lul. Het zou ook nog kunnen zijn dat het allemaal gewoon een grapje was en ik er veel te diep op in ga. Dat vind ik namelijk ook typisch iets voor mezelf.

Gratis liefde voor iedereen en dankjewel voor alle leuke reacties op mijn vorige stuk. Door jullie voel ik me een “echte” surfer.