Laatst las ik iets over Perfectia Nervosa en dat sneed best wel hout.

Ken je dat? Perfectia Nervosa?
Laat ik het nog een keer zeggen.

Perfectia Nervosa.

Let that sink in for a moment.

Nou heb ik, net als jij waarschijnlijk, eigenlijk een hekel aan hippe nieuwe benamingen of labels als deze. Meestal worden ze compleet verkeerd uitgemolken zoals nu bij ‘orthorexia’ al lijkt te gebeuren. De reden dat Perfectia Nervosa zo’n hout snijdt is omdat ik denk dat iedereen hier in meer of mindere mate aan lijdt. Voor deze term wil ik dus best een uitzondering maken.

Hoewel het artikel waar ik net naar linkte al goed heeft ingeleid wat Perfectia Nervosa is wil ik er nog mijn ‘2 cents’ op geven. Het kan namelijk nog veel breder getrokken worden.  Op die manier kunnen we een betere theoretische verklaring geven voor dit verschijnsel. Zo kunnen wij een zo volledig mogelijk beeld creëren van hoe wij tegenwoordig onze levens en geluk inrichten.

In mijn ogen is Perfectia Nervosa een ziekelijke drang naar perfectie. Daarmee bedoel ik dat je op veel vlakken in je leven alle ballen tegelijkertijd zo hoog mogelijk probeert te houden om jouw zelfbeeld en eigenwaarde in stand te houden. Perfectia Nervosa is jezelf continu willen spiegelen aan anderen of concepten en nooit tevreden zijn omdat het altijd meer of beter kan. Het is een ideaalbeeld waar jij gelukkig van denkt te worden. Perfectia Nervosa is eigenlijk, eerder onbewust, een zwarte spiegel die onze zelfgecreëerde en zelf in stand gehouden tekortkomingen blijft benadrukken.

Zo. Vrij zwartgallig, toch?
Even iets vrolijkers.

Weet jij wat de formule voor geluk is?
Ik wel.

Happiness = reality – expectations

Laat dat ook maar even bezinken.

Je kan jezelf nou dus afvragen wat geluk in godsnaam met perfectie te maken heeft. Daarom is het slim om het begrip perfectie eens nader onder de loep te nemen. Perfectie is heel moeilijk te definiëren, but let’s give it a go!

Ik denk dat je perfectie het beste kan omschrijven als het streven naar een ultieme staat van ‘zijn’ waarbij je verlangt en verwacht te gaan verkeren in staat die beter is dan de status quo. Het is een vooruitstrevende mindset die geen genoegen neemt met wat zich tot op dat punt heeft getoond.

Als je goed over perfectie nadenkt bestaat het eigenlijk helemaal niet. Zeggen dat iets perfect is, is een zelfgecreëerde illusie om jezelf, of iemand anders, een waardering van goed handelen of zijn te geven. Gaandeweg het streven naar perfectie zal je tegen nieuwe imperfecties lopen die dan ook weer aangepakt moeten worden. In feite blijf je dan vertakkingen maken in de zoektocht naar perfectie en zal je eigenlijk nooit tot perfectie kunnen komen. Wat overigens voor jou perfect lijkt hoeft dat voor een ander niet te zijn.

Lul niet zo met je zweetband.

Waar komt het vandaan?

Perfectie is dus onder andere een combinatie van verlangens en verwachtingen afgezet tegen hoe je huidige realiteit eruit ziet.

Verlangens en verwachtingen zijn daarbij twee verschillende onderdelen van een onderliggende factor genaamd: vooruitstreven. Vooruitstreven is een vorm van progressie. Progressie hoeft overigens niet altijd meer, groter of beter te zijn. Progressie kan ook betekenen dat je juist iets rustiger aan of minder doet.

Bij het scheppen van verwachtingen maak jij jezelf (onterecht) zekerder van dat vooruitstreven. Bij verlangens blijft het eerder bij dromen, het daadwerkelijke vooruitstreven blijft vaak uit. Het probleem bij verwachtingen is dat je vaak nog te weinig kennis en ervaring hebt om de realiteit echt goed in te schatten. Hierdoor haak je sneller af en voel jij je rot, terwijl je beter de ervaring kan gebruiken om je verwachtingen bij te stellen.

Ik denk daarom dat het eisen van perfectie je geluk negatief kan beïnvloeden omdat je te hoge verwachtingen schept over jezelf of jouw leven die niet stroken met de realiteit.

Jouw leven zonder perfectie

Hoe komen wij dan eigenlijk aan verwachtingen in het leven en is dat eigenlijk niet heel stom?

Nee, verwachtingen kunnen een enorme drijfveer zijn, anders zouden ze niet meer dan verlangens zijn.

Verwachtingen worden denk ik geschept door een onterechte spiegeling van jezelf naar een (voor jou) superieure context. Die onterechte spiegelingen komen tot stand door een wijd scala aan factoren die terug te voeren zijn naar opvoeding en ons contact met anderen.

1. Onze generatie is grootgebracht met het idee dat wij speciaal zijn en alles kunnen bereiken wat me maar willen. We zijn verwend en en zien onze luxe als vanzelfsprekend. Een groot gedeelte van onze verwachtingen in deze wereld zijn daardoor compleet onterecht. We zien de realiteit niet en denken alles wel even te kunnen doen. Zodra je dan ergens aan begint merk je dat het echt keihard werken is. Je haakt vervolgens af voordat je überhaupt echt begonnen bent. Gevolg: wéér de hele dag in bed Netflixen of je vrienden taggen in memes over kipnuggets of drank en vraag jij je af waarom je alleen maar ‘fuckboys’ tegenkomt.
   

   Jij na het lezen van deze blog

2. Ons contact met anderen is een belangrijke factor. Contact zoeken met anderen is alleen maar makkelijker geworden. Met een druk op de knop volgen wij het ”hele” leven van personen waar wij ons continu mee kunnen en willen vergelijken. Deze personen zijn vaak een bekendheid in hun vakgebied en dat willen wij dan ook zijn. Het probleem daarbij is dat wij veel te veel willen en te hoge verwachtingen stellen. De personen die je namelijk volgt hebben zich ook op maar één ding gespecialiseerd. Deze personen zijn een ‘seller of dreams’. Zij zullen meestal alleen maar succesvolle content plaatsen omdat dit precies is wat jij wil zien. De moeilijke en negatieve dingen krijg je natuurlijk nooit te zien, dat verkoopt namelijk niet. Hun bereik wordt vervolgens alleen maar groter waardoor zij hun leven, waar jij alleen maar van kan dromen, nog beter kan leven.

Als blogger ben ik ook ‘seller of dreams’. Het voelt alleen arrogant en narcistisch om zoiets te zeggen omdat mijn bereik nog niet zo groot is. Desalniettemin laat ik ook alleen de vette shit zien waar ik voor mag schrijven of als ik weer iets gedaan of gekregen heb. Dat ik vervolgens de hele maand macaronisoep (100gr macaroni elleboogjes + 2 runderbouillonblokjes + 750ml water, jep nasty) eet om een betere camera te kunnen kopen vertel ik er ook niet bij.

Ja, dat vertel ik je nu.

Stoked to announce dat ik nu officieel voor @protestsportswear mag gaan schrijven! #stapjevoorstapje #vanafmaartpasonline #surf #sea #lifestyle #fitness #writing #stoked #protestsportswear #ss17

A photo posted by Ronald de Leeuw (@surfoloog) on Nov 14, 2016 at 10:13pm PST

Wat moet je met deze info?

Kritisch naar jezelf zijn is prima. Wees je gewoon bewust van de onmogelijkheid van perfectie. Verlaag je verwachtingen en wees eerlijk naar jezelf. Besef dat groei vooral voortkomt uit op je bek gaan.

Focus je vooral op jezelf. De personen waar jij je aan spiegelt vertonen vaak ook maar een eenzijdig beeld van hun leven. Dat verkoopt gewoon beter.

Als laatste: Wij zijn niet speciaal. Dat moet je ook niet denken of willen. We hebben namelijk nog niks klaargespeeld en er zijn duizenden die zichzelf denken te kunnen onderscheiden. Misschien komt ‘klaarspelen’ nog als we ouder zijn en ervaring hebben.

Hard blijven werken dus.