Twee Nederlanders, een Schot en een Nieuw-Zeelander zitten op de scooter in Canggu.
Klinkt als het begin van een slechte grap, maar het is eigenlijk gewoon het begin van een mooi verhaal.

Here it goes!

Dat Bali bekend staat om zijn corruptie is een algemeen feit.

Van te voren werd ik al gewaarschuwd dat de kans groot was dat ik aangehouden zou worden door de politie. Zeker als je wit bent omdat ze je er simpelweg sneller uit kunnen pikken.

Iedereen rijdt hier overigens op scooters en dikke motoren. Zonder helm. Zou je eigenlijk wel moeten doen, want die dingen gaan tering hard en er zijn al vaker mensen overleden.

Ze laten iedereen gewoon doorrijden zonder helm behalve toeristen. Het is gedoogd, een beetje net zoals met wiet bij ons. Als ze je wél aanhouden zouden ze daar dus eigenlijk een boete voor moeten geven, maar dat gebeurt niet.
Wat wel gebeurd is dat ze zeggen dat je meteen moet betalen. Smeergeld. Belachelijke bedragen heb ik al voorbij horen komen, van €200,- tot €3,50. Als je echter gewoon doet alsof je dom bent en laat zien dat je maar 50.000 rupia (€3,50) bij je hebt, pakken ze het gefrustreerd aan als en laten ze je doorrijden.

Een Britse ginger hier in het hostel raakte in paniek en moest 400.000 rupia afgeven, dat is €28,-. Voor hem was dat een budget van een paar dagen, wat eigenlijk al bizar weinig is. Die leeft dus nu op van die  yumyum noodles en het lezen van een gigantisch dik boek met een paarse vlinder op de kaft. Papillon ofzo. Ook leuk!

serieus goed boek, blijkbaar!

Als je overigens wel een helm draagt, dan pakken ze je omdat je geen internationaal rijbewijs hebt. Als je die wel hebt, dan pakken ze je gewoon op iets anders. Ze willen gewoon aan je verdienen. Best wel klote dus.

Oké, dat was een inleidende achtergrond, dan snap je het verhaal zometeen beter.

De telefoon van een reisgenootje was gejat door een Balinees. Om bereikbaar te zijn had hij ergens in een shop een nieuwe telefoon gekocht. Omdat op zijn oude iPhone find my phone aan stond, kon hij zijn telefoon met behulp van de lokale politie terug vinden. Fucking veel mazzel dus, maar dan moest die nieuwe telefoon die hij net gekocht had wel teruggebracht worden.

Met zijn vieren reden we naar de telefoonwinkel, maar onderweg begon een politieagent naar mij te fluiten. Ik deed alsof mijn neus bloedde en reed rustig door. Bij de telefoonwinkel vertelde ik tegen de anderen wat er net gebeurd was.We probeerden vervolgens met Google Maps een andere route te vinden, maar die was er niet. We moesten dus langs dezelfde politieagent en knepen hem wel een beetje.

Niemand wilde smeergeld betalen, of nog erger, meegenomen worden in een kamer in een donker steegje. Dat was immers ook gebeurd bij de Britse ginger.

We besloten het er maar op te wagen. Drie zonder helm, ik mét (echt waar, mam. relax).

Je raadt het al.
De politieagent zag ons meteen en begon weer wild te fluiten.

Één reisgenoot met iemand achterop aarzelden of we moesten stoppen en liet het gas los.

Wat toen gebeurde vind ik nu nog steeds wonderbaarlijk.

De Nieuw-Zeelandse jongen reed langs de twee anderen en werd vol bij zijn arm gegrepen door de politieagent.

Zijn reactie?
Volle bak gas geven…

De politieagent verloor zijn grip waardoor er ruimte ontstond voor de twee anderen en ik om ook volle bak door te rijden.
Linkerbaan, gass (in Bali rijd je links).

We reden zo hard als we konden en stopten uiteindelijk bij een supermarkt om even tot rust te komen. We scheten zeven kleuren stront. Voor ons voelde het als een achtervolging in een of andere James Bond film, maar waarschijnlijk heeft het er supertriest uit gezien, hahaha.

Eind goed, al goed. Geen smeergeld, geen boete, maar wel een mooi verhaal rijker.
Ohja, die ginger hoeft geen yumyum noodles meer te eten. Die heeft namelijk weer salaris gehad!