Wie jarig is trakteert. Ik vind het eigenlijk een rare Nederlandse gewoonte, maar aangezien ik vandaag 30 ben geworden wilde ik je iets geven wat je sowieso nog van me tegoed had. NATPAK, de (on)zin van wetsuits. Een gratis e-book van 217 pagina’s met alles over wetsuits. Gratis, ja. Leg ik zo nog wel uit.
Deze hadden jullie nog van me tegoed. Dit boek bedoel ik dan. Een soort van magnum opus binnen mijn “surf journalistiek”. De grote lijnen stonden stiekem al best even klaar, maar de duivel zat hem vooral in de details, afwerking en vooral het psychologisch loslaten van een project als dit. Ik ben er namelijk best wel klaar mee en ik haat wetsuits nog net zo erg als voorheen.
DOWNLOAD NATPAK HIER, GRATIS!
NATPAK
In dit boek lees je echt van alles over wetsuits. Je vindt overigens weinig terug over de reviews, die info is natuurlijk alweer wat verouderd. Ik trek wel een boekje open over dat hele proces en hoe ik al die pakken kreeg. Dan heb je een soort blue-print om ook pakken los te peuteren, mocht je zo gek zijn. Uiteindelijk zijn het 217 pretentieus uitgespacete pagina’s geworden. Best een hoop dus, maar dat mag ook wel na 4 jaar werk. Hieronder een greep uit de hoofdstukken die ik in het e-book belicht.
- Hoe ik zoveel wetsuits kreeg
- De onzin van reviews
- Het belangrijkste in een wetsuit
- Geschiedenis en waarom O’Neill het wetsuit niet verzonnen heeft
- Interviews met Go Klap, Albert van Garderen en Arie Verbaan over wetsuits
- De industrie
- Materiaal
- Soorten wetsuits
- Waarom verkopers die aan mouwen trekken debiel zijn
- Wetenschap
- Duurzaamheid
- Toekomst
Gratis
Je kan je dan afvragen waarom dit e-book gratis is en ik er geen verleidelijke prijs als iets van 9,95 aan heb gehangen.
Nou, precies omdat ik altijd alles gratis heb gedaan. Kennis is macht en ik heb liever dat deze kennis zich verder verspreid en kan evolueren tot een meer absolute waarheid dan mijn eigen geneuzel. Mijn mening en inzicht is immers ook alleen maar die van mij.
Als ik er geld voor zou vragen ligt die drempel een stuk hoger. Daarnaast heb je ook nog het LimeWire of DVD’tjes-effect waarbij mensen digitale shit gewoon doorgaan sturen. Niks mis mee, hebben de meesten van ons wel eens gedaan.
Daarnaast, en dit is misschien wel de grootste reden waarom dit e-book gratis is, wilde ik heel graag foto’s in dit boek zetten. Dat leest toch een stuk leuker en spreekt soms veel meer tot de verbeelding. Nu is het zo dat ik soms geen nadrukkelijke toestemming heb gehad om foto’s te gebruiken, ondanks ontzettend veel pogingen tot contact met respectievelijke eigenaren. Dit betekent echter ook dat ik geen nadrukkelijke afkeuring heb gehad om ze te mogen gebruiken. Wat mij betreft kunnen deze partijen dus de tering, maar vooral ook credits, krijgen.
Voordeel; jij hebt een gratis e-book.
KNRM
Mocht je nou zoiets hebben van: “Gast, je hebt hier zoveel tijd in zitten. Ik wil je wat geven.”, dan zou het me ontzettend tof lijken als je een donatie zou geven aan het KNRM. Dat kan hier heel eenvoudig. Of dat nou maandelijks is of eenmalig. Alles helpt.
Waar was je al die tijd?
De afgelopen 2,2 jaar zijn bizar geweest. Ik denk stiekem voor veel mensen. Op heel veel vlakken heeft mijn leven best op zijn kop gestaan. Dat gaat verder allemaal goed hoor, maar dat betekent ook dat ik heel bewust keuzes heb moeten maken waar mijn tijd en energie in ging zitten.
Op dit moment run ik mijn eigen communicatiebureau. Dat ben ik eigenlijk tegelijkertijd met Surfoloog gestart. Na 6 jaar hard werken kan ik er nu van leven, da’s best iets waar ik trots op ben. Mocht je me ooit nodig hebben, check dan zeker overdeschreef.com. Hier vind je allerlei projecten en opdrachten die ik gedaan heb.
Een greep uit de afgelopen twee jaar is bijvoorbeeld het managen en begeleiden van Stay Sane, Stay Safe. Dit heb ik ook gedeeld op Instagram, maar logischerwijs kwam daar iets minder respons op aangezien het niks met surfen te maken heeft.
Hierbij heb ik heel nauw samengewerkt met Studio Lennarts & De Bruijn, die tevens de sicke cover van NATPAK hebben gemaakt, en zijn we een open poster platform gestart tijdens de early days van COVID-19. Ik heb hier bij de communicatie, PR, copy, en delen van producties en campagnes gedaan. Zonder lullen is dit project wereldwijd echt ontploft. We hebben in musea gehangen, expo’s gehad in binnen en buiteland, features op grote platformen als The Guardian, ga maar door. We hebben vorig jaar zelfs een Dutch Design Award gewonnen in de categorie communicatie. Zoals je kan begrijpen is hier ontzettend veel tijd in gaan zitten.
Een ander project is het begeleiden, managen, PR, copy, social media, creatieve concepten en strategieën maken voor Italiaanse zandsculptuurkunstenaar Leonardo Ugolini. Begin corona vielen al zijn opdrachten weg en ben ik hem gaan helpen met het delen van zijn werk op social media. Resultaat op dit moment: 1.7 miljoen volgers en flink wat samenwerkingen met grote internationale merken. Ook hier is mega veel tijd in gaan zitten.
En nu
Surfoloog loslaten is iets waar ik ook vaak over na heb gedacht de afgelopen 2 jaar. Iets wat je het liefst op zijn hoogtepunt afkapt in plaats van het uit laten gaan als een nachtkaars. Het succes van een blog komt vooral uit consistentie. Iedere keer on top of mind and in the picture blijven kost een hoop tijd en werk. Althans, dat is altijd waar ik succes altijd aan gekoppeld heb. Dat is nu wat anders. Ik zeg dus niet dat ik hier nooit meer wat ga delen, maar wél dat er voor mij op dit moment 0 druk achter zit. Verwacht er dus niet teveel van.
Ik merk dat ik vooral creatief uitgedaagd wil blijven worden en dat blijf ik op mijn eigen manier echt nog wel doen. Sterker nog, dat doe ik al, maar dat deel ik niet echt. Social media is daar een heel goed voorbeeld van. Als je altijd surfgerelateerde dingen deelt en ineens deel je wat anders, dan zitten mensen daar niet op te wachten. Prima, want zo groeit een community met je mee en daar hoort ook afscheid nemen van anderen bij. Op dit moment voel ik in ieder geval de behoefte niet om elke poep en een scheet te delen. Mocht ik dat ooit wel hebben dan hoor je wel van me.
Dus, geen vaarwel, maar wel de ballen.