Op dit moment kan ik eigenlijk maar aan twee dingen denken, namelijk:

1. Paradigma’s die bewijslast leveren voor voorspellend gedrag.
   én
2. Een garnaal rennend op een loopband terwijl Eye of the Tiger hem snoeihard motiveert om tot het gaatje te gaan.

Vrij specifiek

“Wowh, dat zijn twee redelijk uiteenlopende onderwerpen om over na te denken.
Ze zijn ook nogal specifiek. Hoe kom je hier bij?”- Jij

“Wat ik een betere vraag vind is waarom die garnaal tot het gaatje probeert te gaan? Zou hij trainen voor een marathon?” – Ik

stilte

“Vast niet, mensen die een marathon lopen beginnen daar namelijk altijd zelf al over zonder dat je erom gevraagd hebt.”, verbeter ik mijzelf.

“Maar garnalen hebben toch helemaal geen bewustzijn, hoe zouden ze dat nou kunnen vertellen? Ze kunnen niet eens praten.” – Jij

“Nee, mensen die een marathon lopen hebben wel een bewustzijn? Waarom zou je in godsnaam 42,195 kilometer gaan rennen voor je plezier?” – Ik

1. Paradigma’s

Ja, het klinkt tering saai. En ja, dat is het ook.

Ik zit, as we speak, op de Universiteit als stagiair om onderzoek te doen naar voorspellend gedrag bij objecten die op je af komen en je dreigen te raken. Om nog preciezer te zijn, hoe ons brein die voorspellingen nou eigenlijk verwerkt.

Mijn eigen hersenen daarentegen werken niet meer fatsoenlijk omdat ik in dag twee zit van mijn nieuwe ketogeen dieet en daarom chagrijnig ben. Niet dat mijn chagrijnigheid en slechte hersenfunctie door de ketose komt, want op dag één van mijn nieuwe ketogeen dieet had ik al gezondigd door het eten van teveel koolhydraten.
Toen ik zag dat ze bij de jumbo een 3x3x3-pack van Bounty, Snickers en Mars ijsjes voor €0,99 verkochten (praktisch weggaven), kon ik deze absurd goede deal niet afslaan.
De Rational Economic Man in mij won het van de Adonis die een droomlijf wil. Damn you, Jumbo!

Ohja, dat ik een ketogeen dieet probeer betekent nog niet dat jij het ook moet doen. Don’t hate me, cause you ain’t me.

De man met de hamer, en dus chagrijnigheid, komt bij een ketogeen dieet meestal pas later in de week. Daardoor kan ik dus niet nu al chagrijnig zijn. Waarom ik wel chagrijnig ben is puur te wijten aan het feit dat ik nauwelijks koolhydraten mag eten en ze wel heel lekker vind. En ze zijn goedkoop. En in overvloed te krijgen.

Toen ik dus naar de campus Spar hobbelde zag ik de bui al hangen omdat er 1. Weinig te vinden was wat ik nu wel mocht eten. En 2. een ketogeen dieet echt fucking duur is.

Ik liep uiteindelijk compleet verward de Spar uit met de volgende producten.

• 240 gram Groninger droge worst met kruidnagel van het merk Weidenaar, die naar eigen zeggen “Meroakels lekker” zou moeten zijn.
• 110 gram ongezouten walnoten.

“Hoezo was je dan compleet verward?” -Jij

Nou, op de verpakking stond dat dit een Groninger worst is. Vervolgens staat er ook op het label dat deze “Groninger” droge worst, ik citeer: “Kwaliteit út Fryslân” is.
Zelf ben ik nog nooit in Groningen of Friesland geweest, dus je kunt mij veel wijsmaken, maar gek ben ik niet.
En dat ik (lekker stoer) de Kleine Bosatlas bij topografie proefwerken gebruikte tijdens de les van meneer Meijer, betekent niet dat ik zo dom ben dat ik het topografische verschil tussen Groningen en Friesland niet ken.

Ook wist ik niet wat “Meroakels” betekende. Na mijn ervaring van het eten van de worst dacht ik dat “Meroakels”, “Totaal niet” zou betekenen. Toen ik echter in het Nedersaksische woordenboek op Wikipedia las dat “Meroakels” eigenlijk “Ontzettend” in het “Grönnegs” is, brak mijn klomp helemaal.

Terwijl nu, dankzij de topografisch wispelturige droge worst van Weidenaar, de gehele afdeling functieleer van de Universiteit naar het kruidenkastje van mijn overleden oma (God rest her soul) meurt, dwaalt mijn bewustzijn af naar gedachte nummer 2.

2. Garnaal

Hier begon het allemaal mee. Dit filmpje.

Nu zullen mijn lezers zich verspreiden over twee kampen:

1. Het kamp dat, net als ik, onbeschaamd, hardop als een debiel in een overvolle coupé van de NS zit te lachen.
2. Saaie mensen die het leven veel te serieus nemen.

Eigenlijk schrijf ik voornamelijk blogs voor kamp 1, maar ik vind het schrijven van serieuze stukken af en toe ook belangrijk. Daarom wil ik kamp 2 de mogelijkheid geven om zich vandaag een keer aan te sluiten bij kamp 1. Dat kamp is namelijk veel leuker.

Daarom ga ik iets doen waar ik normaal een schijthekel aan heb, maar wel voor kamp 2 over heb. Dat is het uitleggen van een grap.

Om een aantal redenen is dit filmpje grappig, want:

1. Het is een garnaal.
2. Hij rent.
3. Zijn poten bewegen belachelijk snel.
4. Het lijkt alsof hij ziek zijn best doet.
5. Het lijkt alsof hij gemotiveerd wordt door Eye of the Tiger.

MÁÁR de echte gelaagdheid van de grap is natuurlijk het volgende:

1. Dat dit een écht onderzoek van het Grice Marine Laboratory is.
2. Het onderdeel is van College of Charleston en er dus subsidies zijn verstrekt om dit onderzoek te kunnen financieren.
3. Er is een aantal jaar geleden ontzettend veel ophef geweest over het nut van dit soort onderzoeken.
4. Iemand heeft er daadwerkelijk de tijd en moeite in gestoken om Eye of the Tiger onder het beeldmateriaal te monteren.
5. Dat bijna 190.000 mensen dit hebben zitten kijken.
6. Dat ik hier nu een blog over schrijf.

Ik neem aan dat kamp 2 zich nu massaal heeft aangesloten bij kamp 1.

Circle of Life

En toen was het cirkeltje weer rond.

Ik heb heel het garnaalverhaal zo weten te vertellen dat we weer bij gedachte 1 van mij zijn uitgekomen. Ik ga me dus weer lekker bezighouden met gedragsparadigma’s. Af en toe zal ik, als ik het even moeilijk heb, naar deze gekke garnaal kijken om mij te herinneren waarom ik eigenlijk onderzoek doe.

Het behalen van mijn Master’s degree in de Neuropsychologie.

Doei.