Heel veel mensen klagen over eten, met name over de hoeveelheden. Mensen die aan willen komen klagen dat ze kunnen eten wat ze willen, maar vervolgens geen gram aankomen. En mensen die af willen vallen klagen over hoeveel ze eigenlijk mogen eten als ze af moeten vallen, maar het niet weg krijgen. Echt gek is dat niet, omdat de meeste mensen echt totaal geen idee hebben waar eten allemaal uit bestaat en hoeveel energie dat oplevert.

Daarom wil ik jullie vandaag laten zien hoeveel volume bepaalde “ongezonde” voedingsmiddelen hebben en hoeveel energie ze opleveren vergeleken met “gezonde” voedingsmiddelen. Hierdoor zul je beseffen dat het logisch is dat je minder snel vol zit na het verorberen van een Big Mac dan na het eten van een goed samengestelde maaltijd (GSM), terwijl ze allebei dezelfde hoeveelheid energie leveren.

Wat je niet gaat lezen in deze blog:
1. Hoeveel eiwitten, koolhydraten en vetten een Big Mac heeft.
2. Hoeveel eiwitten, koolhydraten en vetten de GSM heeft.
3. Wat gezond is.
4. Wat jij dán zou moeten eten. Dat bepaal je maar lekker zelf, ligt er helemaal aan wat jij nodig hebt op een dag.

Wat je wél gaat zien en lezen in deze blog:
5. Hoe groot een Big Mac is ten opzichte van de GSM.
6. Hoeveel calorieën er in beide units zit.
7. Waarom het logisch is dat je sneller en langer vol zit van de GSM.
8. Waarom een Big Mac lekkerder is dan de GSM.

Vergelijken

Vergelijken wordt eigenlijk al heel lang gedaan. Iedereen kent wel die foto’s met verschillende producten in een lijn met de hoeveelheid suiker in suikerklontjes voor het product opgestapeld. Dat is natuurlijk bedoeld om jou bewust te maken hoeveel suiker je in één keer naar binnen werkt. De boodschap komt naar mijn idee niet echt aan omdat je dan nog steeds geen beeld hebt van hoeveel suiker het eigenlijk is (relatief naar hoeveel suiker jij mag hebben op een dag). Dat kan ook simpelweg niet, omdat iedereen een andere hoeveelheid suiker op een dag nodig heeft.

Het slaat de plank dus mis. Daarom moet het wat wetenschappelijker worden onderbouwd. Hetzelfde principe gaat op voor een studie die uit is gevoerd bij een fastfoodketen om meer bewustzijn te creëren over calorie-innames. Door deze studie werd duidelijk dat het noteren van calorieën op de verpakking niet leidt tot het minder eten van fastfood.
Omdat de onderzoekers juist wilden dat mensen minder calorieën tot zich gingen nemen, voegden ze in het experiment een nieuwe methode toe. Dit hield in dat mensen bewust werden gemaakt hoeveel minuten ze moesten bewegen om een bepaald product te verbranden, met als resultaat dat dit eigenlijk ook niet werkt (Platkin, 2014).

Hoewel er tot nu toe niet heel veel wetenschappelijk bewijs lijkt te zijn voor bewustwording omtrent eten, ga ik toch een poging wagen.

Behold!

Big Mac = Dit

Om jullie een goed beeld te geven hoeveel je eigenlijk moet eten om calorisch gezien evenveel binnen te krijgen als een Big Mac, laat ik jullie de volgende foto zien. Qua voedingswaarde, vitamines, mineralen en spoorelementen zijn dit dus twee compleet verschillende maaltijden.
Deze vergelijking gaat alleen over de hoeveelheid energie die het levert en het fysieke volume dat het inneemt. Fitgirls beware!

Verbaasd? Sommigen vast wel, maar wat had je anders verwacht?

De Big Mac voldoet overigens aan 50% van het Surfoloog keurmerk. Hij is absoluut niet ongezouten, maar wel herkenbaar. Ik bedoel, hoe platgedrukt zijn die units eigenlijk altijd?! Een Big Mac was op mijn weegschaal 210 gram.

De GSM bestaat uit 50 gram rijst, 150 gram kipfilet (gebakken in 15ml olijfolie) en 200 gram broccoli. Dit komt samen uit op ruim 400 gram eten. Verder heb ik een beetje peper, zout en tijm gebruikt, het moet natuurlijk wel te eten blijven.

Size matters

Zoals je op de foto kunt zien is een Big Mac fysiek véél kleiner dan de maaltijd die ik heb samengesteld. Qua grammen (voordat het eten bereid werd) weegt de GSM bijna twee keer meer dan de Big Mac.
De Big Mac bevat 509 kilocalorieën en de maaltijd die ik heb samengesteld 513 kilocalorieën. Nagenoeg hetzelfde dus. Om dus evenveel calorieën als de Big Mac binnen te krijgen moet je met een GSM qua hoeveelheid in volume en grammen dus veel meer weg werken. Het is dus ook logisch dat je veel voller zit van een GSM en daardoor sneller gaat klagen dat je niet nog méér kunt eten.

Behalve dat de GSM qua volume veel meer eten is, zorgen de voedingswaarden van deze maaltijd er ook nog eens voor dat je langer verzadigd bent. Omdat je langer verzadigd bent krijg je minder snel honger waardoor je dus minder gaat eten. Voedzaam eten is dus een hele goede calorierestrictiestrategie.

“Wat?! Calorierestrictiestrategie?” – Jij
“Ja. Calorierestrictiestrategie. Daar heb ik al eens eerder over geschreven, lees dat ook maar even.” – Ik

Dat lees je hier dus!

Van Big Mac’s kun je er dus veel meer eten totdat je vol zit. Daardoor kun je in korte tijd extreem makkelijk veel calorieën naar binnen duwen. Dit heeft als gevolg dat je sneller over je dagelijkse behoefte zit (positieve energiebalans) en dus dikker wordt. Big Mac’s zijn wel veel lekkerder omdat er naar verhouding veel meer vet, suiker en zout in zit. Mensen zijn evolutionair geprogrammeerd om daar een voorkeur voor te hebben. Op die manier kun je de nodige energiereserves (vet) aanleggen voor barre tijden. Aangezien wij geen barre tijden meer kennen is het dus onnodig om zoveel te vreten. We zijn echter ook zo slim geworden dat je je eigen gedrag in twijfel kunt trekken. De evolutiekaart spelen is dus oneerlijk. De keuzes die jij maakt omtrent eten ligt dus compleet aan de ruggengraat die jij toont.

Vragen

Voordat ik stomme vragen krijg, beantwoord ik ze zelf al.
1. Ja, de tafel was brandschoon.
2. Ja, ik heb het opgegeten.
3. Ja, Allemaal in één zitting, ik voelde me net zo trots als Kobayashi (google het).
4. Ja, ik heb teveel tijd.
5. Ik vond de Big Mac ook lekkerder.
6. Je kunt echt wel gewoon junkfood eten, op zijn tijd, zolang het maar binnen je energiebalans past.
7. GSM staat dus niet voor Geen Snoer Meer, a.k.a. je mobiele telefoon, maar het staat wel voor Goed Samengestelde Maaltijd.

Platkin, C., Yeh, M.-C., Hirsch, K., Wiewel, E., Lin, C.-Y., Tung, H.-J., & Castellanos, V. (2014). The effect of menu labeling with calories and exercise equivalents on food selection and consumption. BMC Obesity, 1(1), 21.