Het échte surfen
Wat wij voornamelijk zien van surfen zijn jonge, lekkere mensen op idyllische locaties die barrel na barrel scoren of nog meer ‘air time’ maken dan Michael Jordan. Voor velen een droom, maar voor nog veel meer surfers een illusie. Daar is natuurlijk helemaal niks mis mee, maar surfen is nog veel meer dan dat.
Surfers zijn namelijk ook de mensen elke keer in oud neopreen uitpeddelen omdat een nieuw pak flinke knaken kost.
Natpakhalers die hun spullen niet gesponsord krijgen of een groot logo van een bekend merk op de neus van hun plank hebben.
MacGyvers’ die in eigen schuurtjes met een beetje epoxy hun rails weten te repareren.
Ouwe lullen die continu met het thuisfront moeten overleggen wanneer ze het water weer even op mogen.
Dat is het échte surfen.
Met deze reeks breng ik het surfen van de gewone man en vrouw in woord en beeld. Verhalen en gesprekken met échte surfers. Verhalen die ook over jou zouden kunnen gaan.
Mike’s eerste en enige tattoo
We trappen af met Mike Ruissen.
Zijn naam komt je misschien bekend voor, maar hij is geen gesponsorde atleet. Hij heeft geen wedstrijden gewonnen en heeft ook geen surfschool.
Mike ken je misschien wél van het internet. Overal waar je op tweedehands surfpagina’s kijkt zie je zijn naam terugkomen. Continu is hij op zoek naar boards of biedt hij weer wat aan.
Mensen reageren regelmatig met de vraag hoeveel boards hij nu eigenlijk heeft en of ze er thuis niet gek van worden.
Natuurlijk is Mike nog veel meer dan alleen die ‘guy’ die continu boards (ver)koopt. Ik zocht Mike daarom op in zijn homespot Domburg om hem dé vragen te stellen die veel mensen al heel lang willen weten.
Let’s go!
“Hi Mike. Je zal het wel raar gevonden hebben toen ik vroeg of ik je op mocht komen zoeken.”, mompel ik met mijn bek vol beboterde Zeeuwse bolus.
Mike: “Ja, ik dacht wel even van wat moet hij in godsnaam van mij, maar so far so good. Wil je er trouwens nog een bakkie bij?”
Is goed!
Kan je wat meer over jezelf vertellen?
M: Nou, ik ben Mike; 27 en kom oorspronkelijk uit Oost-souburg. Dat ligt vlakbij Vlissingen. Ik hou van downhillen, wakesurfen, SUPpen, bodyboarden en natuurlijk surfen. Ik doe hier en daar wat reparatiewerk aan boardjes voor de mensen hier in Dombishore (Squad repair) en ben nu actief bezig om bij de reddingsbrigade als vrijwilliger aan de slag te kunnen.
Op de poster staat: “Face your fears, live your dreams.”
Jesus christ, dat is veel. Werk je daarnaast eigenlijk ook nog?
M: Officieel ben ik naar school geweest om timmerman te worden, maar door de crisis was er in Zeeland geen droog brood meer in te verdienen. Nu ben ik inmiddels al zo’n vijf jaar havenwerker. Mijn vader zat in de zeevaart. Hij meerde boten aan en gooide ze los. Dankzij hem laad en los ik nu schepen.
Hoe lang surf je al?
M: Sinds 1999. Ik ben dus op mijn tiende begonnen tijdens de Domburg Classic.
Heb je weleens wedstrijden gesurft?
M: Ja, maar ik hou er niet meer van. Bij wedstrijden moet je tactisch na gaan denken en dat heeft mijn voorkeur niet zo. Ik hou van beuken en denk liever niet te veel na tijdens het surfen
Wat was je eerste board?
Ik had een BIC 7’3 gekregen van mijn opa met een Nigel Simmons sticker erop. Daarna kocht ik een South Point in Blankenberge. Mijn eerste ‘echte’ boardje was een McTavish original.
Inmiddels flink veel boardjes versleten dus?
M: Hahaha, ja! Niet alleen gekocht en verkocht. Ik heb al zo onwijs veel boardjes ‘gesnapt’. Ze noemen me soms ook wel squid (van RocketPower), de Sloper of Silverback.
Dit is niet Mike Ruissen. Ik herhaal, dit is niet Mike Ruissen
Why?!
M: Ik hou van beuken en ik ben nogal massief. Dan gebeuren die dingen. Emiel Tromp heeft me heel lang geleden in Mimizan de naam Silverback gegeven. Als in een harige mannetjesgorilla, weet je wel.
Verder koop ik graag boardjes voor een goede prijs en probeer ik ze uit. Als ik het niks vind verkoop ik het weer. Ik ben geen handelaar en verdien er niks aan. Het is allemaal hobby.
Hoeveel boardjes heb je dan op zijn max gehad?
M: Stuk of vijftien.
Ik had er eigenlijk wel meer boardjes verwacht, maar waar laat je al die krengen?
M: Het mooie is dat ik naast mijn eigen schuur ook nog van een oud slachthuis gebruik mag maken. Daarnaast verhuurt de gemeente ook nog ruimte waar mijn werkplaats is voor het repareren van boardjes. Op dit moment ben ik een plank van Danny Bastiaanse aan het fixen.
Hoeveel planken heb je nu dan precies?
M: Pfoeeee, even tellen hoor. Ik tel die van Emmily (vriendin) dan ook even mee! Vier longboards, twee BIC’s, twee SUP’s, twee bodyboards en één shortboard. Elf dus, maar misschien komt er binnenkort nog één bij.
Worden ze er thuis niet gek van je? Je zit volgens mij ook nooit echt stil. *kijkt ook even lachend naar Emmily*
M: Hahaha, ja. Stil zitten kan ik inderdaad niet. Ik ben altijd bezig. Helemaal in de zomer. Als ik niet kan surfen dan word ik chagrijnig, maar dan kan ik wel mooi andere dingen doen. Mijn boardjes liggen niet in de weg omdat ik voldoende opslagruimte heb en als er iets kapot is in huis dan zorg ik dat het gemaakt word. (Emmily stemt er lachend mee in)
Is er dan nog iets waar je echt naar op zoek bent?
M: Ja, ik wil graag nog een gele ‘In the pink’ met een roze neus van Takayama. Wel alleen in Tuflite anders sloop ik hem weer. Ik heb zelfs een epoxy Walden magic model met carbon rails weten te snappen…
Zonde, ouwe…
Wat is op dit moment je mooiste aanwinst?
M: Die hangt achter je *wijst naar de muur*. Een 9’4 Surftech McTavish met houtfineer geshapet door Ray Gleave. Hangt in de woonkamer, maar er wordt natuurlijk wel gewoon op gesurft.
#GEIL
Heb je eigenlijk al eens een barrel gehad?
M: Ja, zo vaak. Nederland niet echt vaak, maar in Zuid-Afrika wel. Ik heb ook een keer met mijn eerste echte longboard (McTavish original van Danny Bastiaanse) een airtje gepopt, maar dat was eens en nooit meer.
Zuid-afrika?! Zijn dat niet veel te dikken bakken?
M: Nee, ik surf nou inmiddels zo lang. Ik hou van beuken, remember? Ik kom eigenlijk pas een beetje tot leven vanaf headhigh.
En Zuid-Afrika, daar kom ik regelmatig. Mijn oom is Johnny Bakker. Die doet onwijs veel voor de surfscene daro. Hij is een van de sleutelfiguren bij de J-Bay Open. Daar mocht ik vorig jaar ook bij zijn. Echt fantastisch om mee te maken!
Ben je dan nooit bang tijdens het surfen?
M: Eigenlijk niet, maar ik moet wel zeggen dat het onlangs wel even anders was. Een tijd geleden ging ik met Danny surfen in Frankrijk. Ik had de weken daarvoor een luchtweginfectie gehad. Ik maakte een wipeout en had een dikke hold down. Toen raakte ik toch wel eventjes in paniek. Ik was daarna tijdens een paar sessies in Biarrtiz nog wel even bang, maar daar ben ik inmiddels lang en breed overheen.
Wat vind je nu nog moeilijk met surfen?
M: Mijn houding goed vinden. Je voet hoeft maar net even een beetje verkeerd te staan en je kan al minder goed doen wat je wil op de golf.
Wat duurde echt lang voordat je het onder de knie had?
M: Radicale turns maken. Mijn oplossing is spelen met veel verschillende soorten vinnen om optimale turns in te kunnen zetten.
Hoe is de scene eigenlijk in Zeeland? Ik zie jullie niet echt vaak buiten het Zeeuwse land.
M: Klopt, het is voor ons ook gewoon ver rijden. Daarnaast zijn veel van ons hier in Domburg niet zo van al dat pochende haantjesgedrag wat je verder in het noorden wel vaker ziet.
Een grote bek wordt hier ook niet gewaardeerd. We gaan gewoon tegen je in. De scene en sfeer zijn hier verder wel heel gemoedelijk, iedereen kent elkaar.
Op elke surfsport heb je wel localisme, maar als je hier met een Domburgse ‘local’ op pad bent zit je altijd wel gebakken.
Wie is je favoriete Nederlandse surfer?
M: Ik denk Quint le Duc. Hij is gewoon een normale gast en niet zo van ‘kijk mij nou’. Roy van Eijk vind ik ook erg goed! Die beukt tenminste en is ook lekker gewoon gebleven.
Mike, ik wil een 1-2tje met je doen. Ik geef je twee opties en jij moet kiezen welke.
M: Oké, kom maar op.
Longboard of shortboard?
M: Dat is toch geen vraag…
Seks of surfen? (mind you, je vriendin zit er naast)
M: Hahahahahahaha hele lastige… Ligt aan de omstandigheden, denk ik. Als het een supercleane dag is dan heeft ze toch even pech…
Nooit meer een plank kopen of nooit meer een plank verkopen?
M: Nooit meer een plank verkopen. Boards kan je nooit genoeg hebben. Als de ruimte er voor is dan is het al helemaal geen probleem natuurlijk.
Single fin of liever wat meer?
M: Liever wat meer vinnen. Meer high performance = meer beuken. Vooral in het buitenland. Op slappe dagen in Nederland wisselt het af, dan wil ik soms nog weleens voor ‘old school’ gaan.
Nooit meer surfen of nooit meer downhillen?
M: Nooit meer downhillen. Als ik niet kan surfen dan word ik chagrijnig. Daarnaast ben ik een tijd geleden met downhillen door het oog van de naald gekropen. Toen ik op mijn bek ging heb ik heel mijn knie aan gort geholpen en lag ik weken uit de running. Het had niet veel gescheeld of ik had ook niet meer kunnen surfen.
Mayonaisse of curry?
M: Mayo.
Heb je nog een boodschap die je kwijt zou willen?
M: Surfen is geen moeten. Het is een hobby. Doe normaal en neem het niet zo serieus.
Amen, Mike! Amen. Dankjewel voor deze ontzettend gave dag in het Zeeuwse land!
M: Altijd! Hopelijk is er volgende keer wel surf dan kunnen we mooi samen een sessie doen. 🙂
