Meningen. Jij hebt ze, ik heb ze, iedereen heeft ze.

Hoewel wij vanuit de grondwet recht hebben op vrijheid van meningsuiting, is het in mijn ogen compleet uit de klauwen gelopen. Ik ben het er mee eens dat het hebben van een mening moeten kunnen, maar dat betekent nog niet dat wij onze mening altijd moeten uiten en dat deze mening ook “waarheid” is.

“Wat overigens wel waarheid is, is deze blog. Haha.” – ik

In dit stuk ga ik het niet hebben over welke meningen goed en fout zijn, dat is in mijn ogen onmogelijk. Waar ik het wel met jullie over wil hebben is het relativeren van je eigen mening en belevingswereld.

Cultuur

Neem nou even Amerika.

In het tweede amendement van hun grondwet staat dat het legaal is om wapens te bezitten en deze bij je te dragen. Precieze cijfers weet ik niet, maar ik heb het idee dat het merendeel van de wereld dit absurd vindt. Binnen de Amerikaanse samenleving komen nu ook steeds meer geluiden over het veranderen van dit tweede amendement, wat natuurlijk prima is.

Mijn vraag is, mogen wij daar over oordelen?

Hoewel de feitelijke cijfers er niet om liegen, i.e. geweldsdelicten, kunnen we er niet omheen dat wapens toch een deel uitmaken van de Amerikaanse cultuur. Wij zijn geen Amerikanen. Wij maken géén deel uit van die samenleving en hebben in feite “niks” te maken met het leven daar.
Toch hebben wij ons woordje klaar. Wij vinden het gevaarlijk, absurd en het zou afgeschaft moeten worden. Zoals ik al aangaf snap ik de mening omtrent geweldsdelicten goed, maar cultureel gezien hebben wij daar toch niks over te zeggen?

Wij als Nederlanders zouden dat als geen ander moeten weten. Iedereen van “buitenaf” lijkt zich te bemoeien met de zwarte pietendiscussie en daar worden “wij” kotsmisselijk van.
Is de reactie van de gemiddelde Amerikaan dan echt zo overdreven als de hele wereld zowat eist dat hun (im)materiële culturele erfgoed moet worden aangepast of worden afgeschaft?

Voordat er een shitstorm aankomt wil ik aangeven dat ik het NIET heb over de gevolgen van immaterieel cultureel erfgoed. Mensen “kwetsen” of mensen fysiek verwonden zijn een wereld van verschil.
Ik heb het over het oordelen over culturen. Als je dit niet snapt, moet je deze blog nog maar eens lezen.

Keep in mind

Het allerbelangrijkste wat ik mee wil geven is hoe beperkt jouw mening eigenlijk is.
Jouw mening is gebaseerd op jouw leven. Dat houdt in al je ervaringen, problemen, mooie dingen en al het andere wat in JOUW wereld speelt of heeft gespeeld. Omdat elk ander persoon op de wereld zo zijn eigen wereld heeft, is er dus niet één juiste waarheid.
Omdat veel van jouw wereld overeenkomt met die van je buurman zullen jullie meningen ook eerder met elkaar overeenkomen. Jouw wereld zal echter minder overeenkomen met die van de minister-president, dus zullen jullie meningen ook weer minder snel overeenkomen. Laat staan met iemand uit Afrika of Amerika.

Dat wil dus niet zeggen dat de ene mening goed is en het andere fout. Het is gewoon anders. Je kan dus alleen zeggen of iets goed of fout is gerelativeerd vanuit je eigen belevingswereld en perspectief.
Door dit in te zien kun je jouw mening gaan relativeren. Door te relativeren creëer je meer ruimte en respect voor jezelf en de ander, waardoor je beter naar de andere partij kunt luisteren. Zo kun je wellicht tot een betere oplossing komen, hoe belachelijk je de mening van een ander ook vindt.
Het is dus echt niet altijd nodig om je mening te uiten, hoewel je deze natuurlijk wel mag hebben. Dit is dus ook precies het probleem met mensen die hun mening en belevingswereld willen opdringen bij anderen. Zodra dit gebeurd zie je eigenlijk altijd dat de compleet tegenovergestelde partij er vol tegenin gaat alsof er een balans hersteld moet worden. Eigenlijk is discussiëren dus gewoon het houden van een veel te gecompliceerd welles-nietes spelletje.

Zodra een van de partijen NIET in kan zien dat zijn of haar mening ook maar een hersenspinsel is van hun eigen realiteit is de discussie al gedoemd te mislukken, wat natuurlijk ontzettend kortzichtig en gruwelijk irritant is voor de tegenpartij. Hou in je achterhoofd dat (verbale) aanvallen alleen maar tegenaanvallen uitlokken, terwijl het stellen van vragen juist antwoorden oplevert. Vraag gewoon aan de andere persoon of ze zich kunnen inleven in de andere partij en hoe ze denken dat zij zich zouden voelen.

Verandering

Het teweegbrengen van verandering is ontzettend moeilijk. Het lijkt tegenwoordig bijna onmogelijk om verandering in gang te zetten zonder extreme standpunten in te nemen. De personen met de grootste mond en de uiterste meningen krijgen daarbij het grootste toneel waardoor extreme discussies op gang komen. Gezien het feit dat wij nog steeds in een democratische samenleving wonen, zal iemand met een extreme mening zoveel mogelijk mensen onder zich proberen te scharen om dit standpunt door te drukken. Niet gek dus dat mensen zo fel tegen elkaar in gaan, maar het zou beter kunnen en moeten.

Juist omdat wij relativering en bewustwording niet echt leren op school, en weinig mensen dit vanuit de opvoeding meekrijgen, heeft dat onder anderen gevolgen voor de manier hoe wij met elkaar communiceren. Tijd om daar verandering in te brengen, op een respectvolle manier.

Verantwoorden

Ook begrijp ik hoe ontzettend hypocriet, ironisch en marginaal het is van mij, als blogger, om kritiek te leveren op het ventileren van je mening. Dat is immers waar het bloggen om draait. Door aan te geven dat mijn mening ook maar gewoon een hersenspinsel is van mijn realiteit wil ik een mogelijkheid creëeren om op een respectvolle manier met jullie het dialoog aan te gaan. Het probleem zit hem dus niet in het hebben van een mening, maar de uitingsvorm van deze mening. Choose your battles wisely!

Ik denk dat wij een grotere vrijheid zouden kunnen ervaren als wij allemaal onze mening eens lekker niet zouden uiten. Nu snap ik ook, denk ik, waarom er monniken in het verre oosten zijn die continu hun bek dichthouden.
Zouden wij ook eens moeten doen, joh.