Dag hallo kinders.

Om al deze reviews in goede banen te leiden lijkt het mij goed om even een disclaimer te delen. Een disclaimer die je van mij moet lezen als je een van de volgende partijen bent:

1. een wetsuitmerk
2. een distributeur van een wetsuitmerk
3. een winkelier die wetsuits verkoopt
4. een lezer van mijn blog en deze reviews
5. een koper van een wetsuit

Natuurlijk moet je helemaal niks, maar een disclaimer is verstandig omdat er rond wetsuits nogal wat (on)bekende controverses zijn die mijn geloofwaardigheid kunnen maken of kraken. Daar horen ook dingen bij waarvan merken liever niet willen dat ik het je vertel, maar ik vind het mijn morele plicht om het je wel uit te leggen. Dat hoort een “onderzoeksjournalist” te doen. Alhoewel ik het heel gek vind om mezelf zo te noemen. Ik zie mezelf liever als een gierige gast die gratis wetsuits wilde en daardoor in een klein konijnenholletje is terecht gekomen. Belanghebbenden kunnen dus niet boos worden omdat ik mijn werk doe. Dat zou mega flauw zijn. Zeker omdat ze zelf akkoord gaan met zo’n review en mij wetsuits geven.

Het kan dus zijn dat sommige mensen niet leuk vinden wat ik ga vertellen. Jammer voor ze, maar ik ga ook uitleggen waarom ik vind dat sommige problematische onderwerpen stiekem helemaal niet problematisch zijn.

In dit geval zijn dat vooral de volgende twee onderwerpen:

• De echte verschillen tussen merken binnen dezelfde prijssegmenten
• Duurzaamheid

Ik kan alleen maar met jou delen hoe ik vind dat het is. Hou er dus rekening mee dat dit allemaal een mening is. Een goed onderbouwde mening, dat wel, maar dat betekent niet dat ik het niet verkeerd kan hebben.

Een andere goeie vraag is; waarom komt deze disclaimer nu? Twee redenen; 1) De reviews komen er begin maart aan en 2) mijn onervarenheid in projectmanagement. Nog niet weten wat je niet weet, of waar je mogelijk tegenaan gaat lopen, is een persoonlijk ontwikkelpunt van mij. Ik moet daarbij altijd denken aan dit plaatje van Kirk Borne:

Mijn valkuil is dat ik iedere keer per stap, die dan een dal of een piek is, denk dat het proces van werken naar het doel toch weer lineair zal verlopen. Nu word ik inmiddels steeds beter in het besef dat het lineaire nooit zal gebeuren. Ergens begin ik de charme van dat proces ook in te zien.

Nu ik zoveel over al die pakken aan het schrijven ben, en daardoor bepaalde onderwerpen tegenkom waar nuance, eerlijkheid en belang zich kruisen als het drielandenpunt in Limburg, vind ik het extreem belangrijk om jullie mee te nemen in mijn proces naar die kruising. Het is dus een beetje alsof ik de stichting Zonnebloem ben en jullie, de oudjes, meeneem in een touringcar naar Vaals. Doe die stoelriemen dus maar vast en geniet van je gedroogde pruimen onderweg.

Wat moet een merk doen?

In mijn ogen pakt een merk een willekeurig product, wat aan bepaalde kwaliteitseisen voldoet, en zet dat met een bepaalde identiteit op de markt. Een merk moet continu de publieke opinie proberen te beïnvloeden om hun product te zien zoals zij willen dat jij het ziet. Tenzij je dusdanig gevestigd bent als merk dat je er eigenlijk niet meer zoveel aan hoeft te doen. Zoals Nike en Harvard bijvoorbeeld. Het vastleggen van die identiteit doe je met branding en marketing. Die branding en marketing kan je in het product zelf verwerken, maar voornamelijk in de communicatie naar buiten.

Klinkt misschien wat abstract dus laat ik het uitleggen met wetsuits. Daar gaat het immers om.

Fabrikanten

Er zijn een flink aantal fabrikanten die wetsuits maken, maar in de praktijk zie je dat er ongeveer vier of vijf bedrijven zijn die de meeste wetsuits produceren. Daarvan is er eentje echt marktleider. Dat is natuurlijk zo met een reden. Die fabrikant is namelijk een van de beste ter wereld. Van de meeste merken die ik review komen de pakken dus ook van die fabrikant. Die fabrikant heeft dan weer in een aantal landen een paar fabrieken staan waar die wetsuits met de hand geproduceerd worden

Met het verhaal hierboven in je achterhoofd zou je het dus als iets vreemds op kunnen pakken dat er prijsverschillen in wetsuits zitten als het meeste van dezelfde fabrikant komt.
Dat prijsverschil komt tot stand door een verschil in marketing, features, kwaliteit van het product en ergens ook de pasvorm. Over die laatste heb ik het zo nog wel.

Ik werd me hier trouwens heel bewust van toen ik het Rip Curl pak ging testen en beschrijven.

Je moet wetsuits maar even vergelijken met van auto’s en van A naar B reizen. Je kan met zo’n teringlelijk oncomfortabel koekblik als een Daihatsu Cuore relatief veilig en droog snel op de plek van bestemming komen voor relatief weinig geld.
Je kan er ook voor kiezen om je rit zo comfortabel en blits mogelijk te maken met een Tesla Model X, maar dan moet je wel je portemonnee opentrekken. In de kern doen ze allebei wat ze moeten doen, maar de Tesla is stiekem toch wel heel lekker.

Nu hebben we het dus wel over twee verschillende prijssegmenten, maar binnen hetzelfde prijssegment wordt het veel lastiger om te verklaren waar het verschil in terugkomt. Helemaal als de auto’s uit dezelfde fabrieken lijken te komen. Laat staan bij wetsuits.

Waarom ik toch geloof in de eerlijkheid van alle wetsuitmerken

Dat komt ergens door pasvorm. Als elk wetsuit van elk merk precies dezelfde ‘cut’ zou hebben dan zou ik het best wel rattig vinden. Omdat elk pak nu zijn eigen karakteristieke pasvorm heeft krijgt het pak naar mijn mening veel meer een eigen smoel. Hoe significant dat verschil tussen pasvormen is, is natuurlijk een ander verhaal, maar dat is niet echt belangrijk in dit argument.

Nu kan je denken dat dit per definitie nog steeds niet eerlijk is, want waarom zou een bepaalde pasvorm meer moeten kosten dan een andere. En dat is deels waar, maar een bepaalde pasvorm kan ook meer neopreen kosten dan een ander. Afhankelijk hoe de panelen uit een lap neopreen zijn gesneden.
In ieder geval, ik denk niet dat je dat prijsverschil als iets oneerlijks moet zien.

De meeste pakken die ik heb getest zitten namelijk in een prijssegment van tussen de 200 en 300 euro. Afhankelijk van het businessmodel per merk verschilt elk merk maar een paar tientjes van de ander. Uitvogelen waar dat verschil in paar tientjes dan vandaan komt is ontzettend lastig. Je hebt als “onderzoeksjournalist” en consuments geen menukaart waar alle prijzen van elk onderdeel van het pak opstaan. Je weet daarnaast ook niet hoeveel ze uiteindelijk aan de klant moeten vragen om er zelf wat aan over te houden. En dat is allemaal compleet logisch.

Overigens denk ik ook niet dat je dat allemaal moet willen weten. Denk maar mee. Als jij van elk product wat je koopt precies weet hoeveel het eigenlijk kost om te fabriceren, exporteren en aan te prijzen, maar je weet ook wat je er uiteindelijk voor betaald dan ga je waarschijnlijk steigeren.

Besef je alleen wel hoe arrogant die gedachte is.

Weet je hoeveel tijd in jaren, energie en ontwikkelingen er aan een product vooraf gaan om jou te kunnen geven waar je tevreden over bent? Als je dat beseft van elk product wat je consumeert dan moet je je ook kunnen berusten in het feit dat dit proces ook verwerkt zit in de prijs die je betaalt.

Dit hele wetsuitproject geeft me dus een helicopterview van dat gehele proces zoals in dat plaatje van Kirk. Ik weet inmiddels redelijk goed hoe complex het kan zijn, maar natuurlijk weet ik ook nog lang niet alles.

Als je alle beschikbare kennis over wetsuits zou bezitten dan zou je net zo goed zelf je eigen wetsuit kunnen ontwerpen en (laten) maken. Ik denk alleen dat heel weinig mensen zin hebben om zo’n project überhaupt te beginnen.

Ik zou er in ieder geval zelf niet aan willen beginnen en geef graag wat meer geld uit aan een product omdat ik het zelf niet zou willen produceren. Ik wil alleen maar zure stukjes in mijn onderbroek schrijven terwijl het buiten fucking lekker weer is.

Eerlijk is eerlijk

Omdat de echte vraag dus is hoe je de prijsverschillen tussen pakken van hetzelfde prijssegment verantwoord, moet je meer weten over die menukaart en het businessmodel van het merk. Daar kom je niet zomaar achter, maar er zit wel degelijk verschil in de kosten en kwaliteit van sommige features. Omdat die prijsverschillen naar mijn mening niet extreem groot zijn, de meeste zitten zo tussen de 240 en 280 euro bij de 3/2s, durf ik te zeggen dat het binnen producten van datzelfde prijssegment best wel eerlijk is.

Geen enkel merk vraagt namelijk een absurde prijs binnen die specifieke prijslijn, tenzij ze een heel ander businessmodel hebben, maar daar mag je een merk niet op afrekenen vind ik. Dat is gewoon een strategie

Reviewen

Maar hoe moet je dan in godsnaam wetsuits reviewen?

Het lijkt mij goed om eerst te kijken naar wat een review precies betekent. Klinkt flauw, maar is belangrijk. Volgens encyclo.nl is een review een kritische beoordeling. Naar mijn mening klopt dat. Een kritische beoordeling betekent dat ik mijn best ga doen om zo kritisch mogelijk te kijken naar het merk en het product. Een review is naar mijn mening dus onderbouwd subjectief. Ik zal dus ook aangeven wanneer subjectiviteit een belangrijke rol speelt in de beoordeling. Ik zal dan mijn best doen om het objectieve zoveel mogelijk op te zoeken en te benoemen. Besef dat dit ontzettend lastig is.

Dus hoe gaat elke review eruitzien?

Ik ga elke review beginnen met een stukje over het merk. Hierin leg ik opvallende dingen uit over hoe ze hun branding hebben ingestoken, maar ook over hun businessmodel als ik daar wat van weet. Dat gaat misschien een beetje overkomen als merken in hokjes stoppen want dat is leuk.

Vervolgens pak ik de features van elk merk erbij. Dit zijn de eigenschappen die elk merk benoemd bij hun pak. Vaak gaat dit over materiaalkeuze of andere bijzondere eigenschappen. Hierbij ga ik je uitleggen wat deze termen nou precies betekenen. Ik ga je daarbij ook vertellen wat ik van deze ‘features’ vind, of ze kwalitatief goed waren en deden wat ze moesten doen.

Als er dan features zijn die wat meer toelichting of bijzonderheden hebben licht ik ze verder uit. Dit kan per pak verschillend zijn.

Ondertussen kom je er waarschijnlijk al achter wat ik van het pak vind. Bij elke review ben ik trouwens redelijk kritisch en cynisch, maar als het wetsuit in mijn ogen iets bijzonders of goed doen dan benoem ik dat ook.
Ik denk dat dit voor merken en distributeurs soms wat pijnlijk of juist plezierig kan zijn. Zij moeten begrijpen dat ik op een of andere manier een lijn moet trekken omdat het anders niet eerlijk is. En nog belangrijker; het moet leuk en informatief voor jullie zijn. Als ik alleen maar de positieve paljas uit ga hangen neemt ook niemand me serieus. Dan ga ik nooit meer gratis spullen krijgen omdat jullie dan stoppen met shit van mij te lezen. En ik dan geen mooie statistiekjes naar merken kan sturen als ze daar om vragen.

Afspraak is afspraak

Ik heb trouwens de afspraak met merken en distributeurs gemaakt dat ik pakken ga vergelijken op de kwaliteit van de features op basis van de prijs. Zo ga ik dus geen pak vergelijken van 140 euro met een van 650. Dat zou immers niet helemaal eerlijk zijn.
Ik kijk in deze gevallen dus naar de features van dat specifieke pak en beoordeel of ik de kwaliteit en functionaliteit van die features de prijs vind verantwoorden. Zo wordt het mogelijk om elk pak zo eerlijk mogelijk te beoordelen.

Omdat ik 17 wetsuits review krijg je al snel het gevoel dat er een hiërarchie in de beoordeling van wetsuits komt. Dat er dus één wetsuit als winnaar uit de bus komt. Als je denkt dat dit mogelijk is moet je echt je hoofd uit je kont halen. Als je namelijk denkt óf verwacht dat zoiets mogelijk is dan besef je echt niet hoe genuanceerd dit onderzoek is.

Dit is iets wat de merken en distributeurs dus ook heel goed moeten beseffen. Als je dat wél verwacht dan kan je beter iets van de Consumentenbond kijken of de Libelle lezen.

Aan het begin van dit project heb ik naar elk merk/distributeur ongeveer dezelfde mail gestuurd met hoe ik dit project aan wil pakken. Zo weet ik zeker dat ik in het contact met elk merk zo objectief mogelijk ben geweest.
Dit houdt ook in dat ik een hele periode geen contact met de merken heb gehad, de periode van testen en schrijven, en dat dit bericht zelfs een van de eerste contactmomenten is geweest na het leveren van de pakken. Deze merken en distributeurs weten dan nu ook waarom die stilte er is geweest; om objectiviteit zoveel mogelijk te waarborgen. Ik ga ervan uit dat ze dat begrijpen en respecteren.

Duurzaamheid

Ik wil het als laatste even hebben over een héél belangrijk onderwerp.

Stel je voor, je mag een wens doen. Het onderwerp van de wens staat al vast, maar jij mag kiezen welke richting; wat zou de richting dan zijn? Ik heb het in dit geval over het kiezen van expertise in een vakgebied.
Mocht jij de wens krijgen om de beste van een vakgebied te worden. Dat jij dus dé expert op dat gebied zou zijn. Jij zou echt alles weten. Alles wat erover bekend is. Wat zou dat vakgebied dan zijn?

Ik zou duurzaamheid kiezen. Omdat dat echt zo’n onderwerp is wat heel relevant lijkt te zijn, maar waarvan niemand nou echt weet hoe het zit. Dat je het bijna niet kan bevatten omdat alles om je heen eigenlijk gewoon goed en normaal lijkt te zijn. Wij hebben immers nog niet heel veel merkbare last van de plasticvervuiling of opwarming van de aarde hier in het westen. WESTEN. Kom dus niet met zielige reacties als door hoeveel plastic zakken je hebt moeten peddelen in Bali. Je bent er notabene naartoe gevlogen

Ik vind duurzaamheid een fascinerend onderwerp omdat je er heel slim of heel dom door kan lijken.

En dat is precies wat er nu gaat gebeuren, want als ik het over wetsuits ga hebben dan moet ik dit onderwerp ook aansnijden. En daarmee komen we ook op een van de doodlopende sporen waarvan ik niet meer weet waar ik nog bronnen kan verzamelen. Met de nadruk op wat betrouwbaar is en wat niet.
Ik heb zelfs contact gezocht met wetenschappers, maar hoorde daar ook zulke genuanceerde, en mogelijk bevooroordeelde standpunten, dat ik niet goed weet wat ik met dit onderwerp moet en of je die bevindingen zomaar mag generaliseren.

Dit zijn onderwerpen die je geloofwaardigheid volkomen kunnen maken of kraken.

Ik schrijf nu ongeveer vier jaar met flinke regelmaat. En als ik iets onderzoek dan wil ik dat het zo dichtbij de werkelijkheid mogelijk komt, maar ik merk hier, beste mensen, dat ik aan het einde ben gekomen van mijn journalistieke skills en ik hier verder aan moet gaan werken.

Dit hele stuk hierboven is dus eigenlijk een excuus voor het niet kunnen geven van een antwoord op de vraag hoe belastend wetsuits nou eigenlijk zijn, maar natuurlijk ook wat daar allemaal bij meespeelt en wat dan een beter alternatief zou kunnen zijn. Daarom ben ik over alles wat ik over duurzaamheid schrijf extra kritisch. Zelfs over de “duurzamere” oplossingen die sommige merken hanteren.
Het enige wat ik hierbij zal doen is kritische vragen stellen. De uitgangspositie zal zijn dat conventioneel neopreen en andere stoffen vervaardigd worden uit olie. Hierbij stel ik dat dit de ‘baseline’ is voor wat “slecht” is. Bij elke “duurzame” oplossing ga ik dus de vraag stellen of het echt een significante verbetering is of dat dit zo maar lijkt. Ik zal dan zoveel mogelijk delen wat ik weet, maar kan je niet beloven dat dit 100% de waarheid is. Dat spijt me.

En daarom wil ik in deze aflevering van Lotto Weekend Miljonairs een hulplijn inzetten. Deze hulplijn dat zijn jullie. Dit is namelijk waar ik al die jaren naartoe heb gewerkt; het opbouwen van een redelijk uitgebreid netwerk om te peilen wat mensen vinden en willen. Wellicht weten jullie meer dan ik. Ik hoop dat de gesprekken over duurzaamheid gaan onderbouwd antwoord helpen geven op de kritische vragen die ik over duurzaamheid stel. Als je op zoek bent naar een schrale ongenuanceerde discussie dan reageer ik met het volgende:

Dan weet je ook dat je misschien beter je bek dicht kan houden.

Conclusie

Houd de dikke disclaimer hierboven goed in je achterhoofd. Er zullen vast mensen commentaar hebben en denken te weten hoe het écht zit, maar daar hebben we de bovenstaande oplossing al voor.

Op een of andere manier moet ik voor mijn eigen ‘sanity’, geloofwaardigheid en productiviteit een knoop doorhakken en beslissen dat het bovenstaande verhaal de kritische maatstaven zijn waarmee ik ga werken. Dat kan totalitair overkomen, maar ik kan niet meer in discussie gaan over wat deze maatstaven zullen gaan zijn. Die heb ik namelijk aan het begin van het hele project al vastgelegd. Achteraf maatstaven aanpassen zou niet echt eerlijk zijn. Ik ben namelijk geen Diederik Stapel.
Het is wel een uitnodiging voor anderen, of nieuwe onderzoeken, om hier rekening mee te houden in het vaststellen van een betere methodologie. Zo werkt wetenschap in een notendop ook. Een project als dit valide en betrouwbaar wetenschappelijk maken is nagenoeg onmogelijk, maar dat is een discussie voor en andere keer.

Besef dat dit project verre van perfect gaat zijn, maar dat ik elke stap van het proces zo transparant mogelijk met jou wil delen. Dat betekent ook dat een van de laatste artikelen over dit project zal gaan over de ‘learnings’ die ik hieruit heb gehaald.

Man, ik zal blij zijn als dit allemaal over is. Ha!