Het is altijd erg leuk als een artikel goed ontvangen wordt.
Een writer’s boner krijg je ervan. Ik in ieder geval wel.

Het vorige artikel over mensen van stro werd ook goed ontvangen. Niet verrassend, omdat de meeste mensen wel iemand kennen die regelmatig van stro gemaakt is. Toch ontving ik ook wat kritiek. En dat is goed. Daar word ik alleen maar beter van en dat leidt tot chillere blogs voor jullie.

De kritiek was voornamelijk dat sommige mensen niet echt snapten wat ik precies bedoelde met mensen van stro. Sommige mensen dachten zelfs dat ik aan de paddo’s zat terwijl ik het artikel schreef.

Dat zadelt mij op met twee problemen:

1. Allereerst, en dat heb ik al vaker aangegeven, heb ik echt een hekel aan grapjes uitleggen.
2. Einstein zei geloof ik iets van: “If you cannot explain something simply, you simply don’t understand it well enough.”.

Ik ga het dus gewoon nog een keer goed uitleggen. Ik wil je wel meegeven dat dit maar een metafoor is en dat je het dus niet onnodig complex hoeft te maken. Ik ga dat mogelijk echter wel doen, maar dan duidelijker. Er waren namelijk ook mensen die er dieper in wilden duiken. Bepaal zelf maar wanneer je het mooi vindt geweest.

Strap in, it’s gonna be a bumpy ride!

Jij

Vogelverschrikker

Denk aan een vogelverschrikker in zijn meeste stereotype vorm. Een persiflage van Jezus Christus aan het kruis met een geruite blouse en tuinbroek aan die tot de nok toe gevuld is met stro. Op zijn hoofd, je raadt het al, een hoed van stro.

Een vogelverschrikker staat vaak in een akker, moestuin of ergens anders waar je geen vogels wil hebben. Je wilt de vogels wegjagen omdat ze heel je gewassen kunnen vertyfen. Je gebruikt de vogelverschrikker om de aandacht van de vogels te weerleggen op de vogelverschrikker waardoor ze bang worden en wegvliegen.
Vogelverschrikkers lijken expres op mensen, omdat vogels vaak bang voor ons zijn. En terecht. Veel mensen hebben namelijk een ornithomiso (niet te verwarren met Ornithomimus, een soort uit de kluiten gewassen dino-kip) voor alles wat vliegt. Vooral duiven en meeuwen. Ratten met vleugels zijn het.

Het vogelverschrikkereffect werkt maar tijdelijk. Na een tijdje keren de vogels gewoon terug en zijn ze niet bang meer voor de vogelverschrikkers, omdat ze zien dat de vogelverschrikkers eigenlijk geen zak doen. Heel ironisch zie je ze dan juist pontificaal op de vogelverschrikkers zitten.

We hebben in dit verhaal vier belangrijke onderdelen:

1. De akker
2. De vogelverschrikker
3. De vogels
4. De boer

Nu gaan we deze zelfde gedachtegang toepassen op de achterlijke discussies die we soms met mensen hebben, omdat zij de discussie achterlijk maken door woorden in onze schoenen te schuiven die wij helemaal niet gezegd hebben. Enfin.

Mensen van Stro

In het geval van een discussie hebben we ook vier belangrijke onderdelen:

1. De oorspronkelijke discussie/jouw eigenlijke argument.
2. De bullshit die wordt gezegd om de aandacht van de oorspronkelijke discussie weg te trekken
3. De focus op bepaalde argumenten binnen de discussie
4. De persoon die de focus continu van de oorspronkelijke discussie probeert weg te draaien door jou woorden in je schoenen te schuiven die je nooit gezegd hebt.

Oké. Laten we dit toepassen op het voorbeeld van het vorige artikel.

je complimenteert een (onzekere) chick over haar voluptueuze achterwerk. De dame in kwestie is alles behalve dik, maar heeft gewoon een asociaal goeie sanka.

Wat je dan vaak hoort is het volgende:

“Oh, dus je vindt me dik?”.

• In dit geval is het oorspronkelijke punt dat je haar complimenteert over haar sanka (de akker).
• In dit geval is de bullshit van dit gesprek dat er wordt gesuggereerd dat jij hebt gezegd dat je haar dik vindt (de vogelverschrikker).
• In dit geval verandert de focus van het gesprek naar de suggestie dat je haar dik vindt in plaats van dat je haar complimenteert (de vogels).
• In dit geval is het de chick die de aandacht van het compliment naar haar onzekerheid probeert te draaien en jou deze woorden in je schoenen probeert te schuiven (de boer).

Moeilijk

Ik begrijp heel goed dat deze metafoor lastig te volgen is.

Je kan wellicht denken: Jij spoort niet en jouw gedachtegang klopt al helemaal niet. En in veel gevallen ben ik het helemaal met je eens, máár als je goed nadenkt is mijn redenatie eigenlijk een paradox.

De reden waarom dit moeilijk te bevatten is, is omdat wij het moeilijk vinden om onze denkpatronen te draaien en te spiegelen als wij een visueel beeld gevormd hebben over een bepaalde situatie en dit proberen te vertalen naar een andere situatie. Dat klinkt heel erg verwarrend en zweverig waardoor ik weer terugval in probleem 2 (die Einstein quote). Dus ik zal nog even mijn best doen om mijn gelijk te halen.

Ik noem dat draaien en spiegelen van denkpatronen vanaf nu cognitieve rotatie.

Cognitieve en mentale rotatie

Cognitieve rotatie is geen wetenschappelijk onderbouwde term. Laat ik dat eerst duidelijk maken. Cognitieve rotatie heb ik net bedacht om mijn uit de hand gelopen grap uit te leggen.

Mentale rotatie daarentegen is wel een wetenschappelijk onderbouwde term. Bij mentale rotatie doe je het volgende:

Oké, probeer de bovenste afbeelding eens mentaal tot een kubus te vormen. Probeer dan in je hoofd (of print, vouw en plak als je me niet geloofd) die kubus te draaien. Welke van de vier kubussen die je ziet komt dan overeen met de kubus die jij gevouwen hebt?

Mentale rotatie gebruiken we om ruimtelijke intelligentie te meten. Je gebruikt de informatie die je tot je hebt gekregen (het hinkelpad-christuskruis-ding) om deze mentaal te draaien en te vergelijken met de andere kubussen. Door mentaal te draaien zie je dat de rechter kubus (die met alleen de ster) de enige echte oplossing is.

Mentale rotatie doe je bijvoorbeeld ook als je heel je databundel erdoorheen hebt gejast. Dan moet je Google Maps zonder positiebepaling gebruiken om jouw weg te vinden ten op zicht van waar je dan staat. Old school. Mega kut, je kent het wel.

Cognitieve rotatie lijkt hier dus veel op.

Je gebruikt de elementen van een abstract verhaal (vogelverschrikker) en je roteert/spiegelt die elementen zodat het overeenkomt met de situatie die je wil duidelijk maken (dat mensen van stro fucking vervelend zijn). Het lastige van dit hele verhaal is dat je allereerst de metafoor moet snappen om deze vervolgens op de juiste manier cognitief te roteren. Dus:

• In een echt veld wil je JUIST dat de boer een vogelverschrikker plaatst zodat de aandacht van de vogels op de vogelverschrikker wordt gericht in plaats van de akker, om zo de gewassen te redden.
• In het geval van de discussie wil je juist NIET dat de boer een vogelverschrikker plaatst. Dus dat de aandacht juist op het veld (de oorspronkelijke argumenten van de discussie) blijft.

De spiegel die deze paradox vormt is dus of het een goed of fout doel is om de afleider (vogelverschrikker/woorden die iemand jou in je schoenen probeert te schuiven) te plaatsen. In het geval van een echte boer is het neerzetten van een afleider (vogelverschrikker) slim, maar in een discussie wil je juist de aandacht op de oorspronkelijke argumenten houden.

Het ligt dus aan het perspectief  dat je inneemt, maar de elementen blijven hetzelfde. Cognitief roteren dus.

Ik snap wel waarom mensen dachten dat ik aan de paddo’s zat. Helaas ben ik nog steeds druk bezig met afstuderen, dus dit is gewoon studie-ontwijkend gedrag.
Ohja, ornithomiso heb ik verzonnen, het is een soort van Grieks voor vogelhaat.